شکستگی‌های ناحیه دیستال تیبیا (ناحیه پائینی درشت‌نی) یکی از شکستگی‌های شایع در سیستم اسکلتی بدن انسان هستند. برای درمان این نوع از شکستگی‌ها روش‌ها و تکنیک‌های مختلفی مورد استفاده قرار می‌گیرید. استفاده از پلاک ارتوپدی و نیل داخل کانالی دو روش مرسوم در تثبیت شکستگی‌های این ناحیه است.
در قالب یک پروژه تحقیقاتی دو روش و سه تکنیک مرسوم برای درمان و تثبیت شکستگی‌های این ناحیه موردبررسی و مقایسه قرار گرفت. در فاز عددی این تحقیق، از نرم‌افزارهای میمیکس، آباکوس و کتیا استفاده شد.
با هدف نزدیک شدن حداکثری مدل عددی به نمونه‌های آزمایشگاهی، متریال مپینگ (اختصاص ماده به استخوان بر مبنای خصوصیات تصاویر CT) برای مدل استخوان انجام شد.
این پروژه در دو فاز عددی و آزمایشگاهی انجام گرفت. نتایج این تحقیق در قالب یک مقاله منتشر خواهد شد.
